Google gaat in tv

Er wordt al jaren over gespeculeerd: Google TV. Vooralsnog is het nog geen bewaarheid, maar door de nieuwste deal van YouTube met Sony komt het wel steeds dichterbij. Als deze samenwerking gevolgd gaat worden door nog meer overeenkomsten met filmproducenten en -maatschappijen hoeft Google alleen nog de slag naar de huiskamer te maken. Lees: de hardware (het tv-toestel) volledig met het internet geïntegreerd te krijgen. Zonder verdienmodel in het achterhoofd zal Google niet zovele miljoenen pompen in filmrechten. Dat laatste wordt nog een lastige. Diverse grote partijen doen al jaren verwoede pogingen om deze ‘technology push’ te promoten. Microsoft met Web TV en Nederlandse partijen als Philips en KPN,  die met vergelijkbare initiatieven de afgelopen jaren redelijk wat innovatie-budgetten hebben verspijkerd. Zonder succes overigens.

Het blijft wonderlijk, dat de consument internet op tv nog niet en masse heeft omarmd. Wat is er logischer dan die vele online tv-programma verlengingen ook via het ‘normale’ toestel te kunnen bekijken? Aan Google’s inspanning zal het niet liggen. De nettowinst bedroeg het eerste kwartaal $1,42 mrd, ofwel 9% meer dan vorig jaar. Het zal een kwestie van tijd zijn, voordat we naar Google 1, 2 en 3 kijken.

Kranten begrijpen niet dat het om Machines, Mensen en Merken draait.

Wat zou u doen als u een nieuwe krant mocht lanceren? In de laatste Tijdschrift voor Marketing waarin ‘recepten voor de papieren krant’ mochten worden geleverd slaat Stephan Fellinger de spijker op zijn kop. Om de malaise bij de dagbladen te duiden: ‘Kranten moeten stoppen zichzelf te zien als doel op zich. De oude liefde van krantenmakers voor papier is zo groot, dat ze vergeten dat dit slechts een middel is om een relatie te hebben met de lezers. Alleen met die relatie verdienen ze geld, niet met de krant.’

Niet alleen bij dagbladen, maar ook bij de hoofdredacties van diverse tijdschriften, is het mediumtype print decennia-lang op een torenhoog voetstuk gezet. Waarbij het medium papieren krant of tijdschrift te letterlijk werd vertaald naar een online variant. Dat sluit aan op Fellinger’s volgende opmerking, dat ‘de meeste kranten geen keuze maken’.